پسا اتصال به اینترنت

چقد قشنگ!

حالا من که کل کارم با اینترنت, چت کردن و سرچ سرگرمی بود و فیلم و آهنگ دانلود کردن و دیدن کلیپهای اینستا!

حالا من که هنوز اینترن نشدم سرچ های مهم سر کشیکام داشته باشم!

حالا من که کار اینترنت,ی راه ننداختم نون شبم وابسته به اینترنت, باشه!

ولی خدایی با خودشون چی فک کردن که اینترنت, رو قط کردن بعدم که وصل کردن حتی یه سرچ ساده توو گوگل نمیشد کرد!

اگه اینجا بدتر از کره شمالی نباشه بهتر هم نیست!

همیشه دلم میخواست توو ژاپن زندگی میکردم؛ مسئولین سر تاخیر مترو ازم عذرخواهی میکردن، مرگم بخاطر زیاد کار کردن افتخار می‌بود، همه خبر ها رو راست و حسینی بهم میگفتن و معتقد بودن من به عنوان عوام حق دارم از حقیقت آگاه باشم! اینقدر بهم میگفتن تو میتونی که در عین ناتوانی بتونم، اینقدر امکانات مادی و معنوی در اختیارم قرار میدادن که بتونم ایده هامو به حقیقت تبدیل کنم!

ولی متأسفانه من متولد یه دهکوره توو ایرانم و تا دیروز آرزوم بود بتونم یه پراید مدل 80 بخرم و توو سرما سر درس خوندن با همکلاسی پسرم نخواد سگ لرزه بزنم توو سرما یا برم توو کافه بشینم و تا دسته بشینه بهم و از عطر سیگار ملت استشمام کنم و الان همون آرزو هم دیگه ندارم چون اگه اون پراید قراضه هم داشته باشم دیگه باید کلیه هامو بفروشم خرج بنزینش بدم! الان فقط میتونم حسرت حال همه آدمایی رو بخورم که جایی فراتر از مرزهای ایران زندگی میکنن!

فردوسی دلش خوش بود که می‌گفت چو ایران نباشد تن من مباد! البته که ما هرجا بریم ترک پیشونیمون نوشته ایرانی و همه جا شهروند درجه دوی بدبختی بیشتر نیستیم...

اوج ناامیدی یک امیدمند....